SOCJALIZACJA

Każdy pies rodzi się z genami, które dziedziczy po swoich przodkach. Geny te w dużym stopniu decydują o tym, jaki charakter będzie miał piesek gdy dorośnie. Jednak geny to nie wszystko. Nawet najlepsze geny nie pomogą, jeśli szczeniaczka nie nauczymy prawidłowych zachowań obowiązujących w psim i ludzkim społeczeństwie. Dlatego socjalizacja jest tak bardzo ważna! To dzięki niej, w przyszłości, nasz pies, będzie spokojny i pewny siebie. Dzięki tej nauce wyrośnie na szczęśliwego psa, który będzie potrafił odnaleźć się w różnych sytuacjach i nie będzie reagował na nie agresją lub lękiem. Warto zaznaczyć, że dobrze zsocjalizowany szczeniak, to potem spokojny dorosły pies, który nie będzie sprawiał nam problemów.

Najważniejszy okres rozwoju emocjonalnego szczeniaka trwa do około 18 tygodnia życia. Wtedy piesek jest najbardziej wrażliwy i podatny na naukę. Wszystko, co w tym czasie pozna, pod warunkiem że będzie to przyjemne lub neutralne doświadczenie, uzna za zwyczajne. W przyszłości nie będzie się tego bał, co znacznie ułatwi jemu i nam życie w ludzkim świecie. Wspólne pozytywne "odkrywanie" świata w tym czasie, buduje również silną więź na lini człowiek-pies. Jednak kiedy maluszek doświadcza różnych bodźców, pozwól mu samodzielnie się z nimi zmierzyć i oswoić z nową sytuacją. Nie ucz psa na siłę, ponieważ złe doświadczenia zapadają w pamięci szczeniaczka równie silnie, jak te dobre.

Nie ma jednej uniwersalnej drogi socjalizacji, która sprawi, że zawsze otrzymamy ten sam efekt, ponieważ dużo zależy od indywidualnych cech pieska. Jednak mówiąc “socjalizacja szczeniaka”, mamy na myśli komfortowe i bezpieczne wystawienie malucha na jak największą i różnorodną ilość bodźców oraz sytuacji. A zatem poniżej podpowiemy Ci jak pracować z maluszkiem. Pamiętaj tylko, aby proces socjalizacji przeprowadzać w spokojnej atmosferze.

Proces nauki należy zacząć jak najwcześniej. Dlatego też pierwszym krokiem do prawidłowej socjalizacji twojego maluszka jest wybór dobrej hodowli, z której będzie twoje szczenię. Poszukując hodowli, zwróć uwagę na to jak szczenięta są w niej odchowywane. Podstawowym zadaniem każdego hodowcy, na pierwszym etapie życia zwierzęcia, jest zapewnienie mu nie tylko jego potrzeb fizjologicznych, ale również dbanie o prawidłowy rozwój psychiczny, czyli rozpoczęcie socjalizacji, którą potem przyszły właściciel będzie kontunuował. Maluszek, powinien być odchowywany w domu, w ciągłym kontakcie z człowiekiem. Przez pierwsze 6 tygodni życia szczeniaka jego najważniejszym nauczycielem jest matka. Jednak kiedy maluszek zaczyna już poznawać świat wszystkimi zmysłami, hodowca powinien pomóc psiej mamie w poznawaniu przez niego świata. Już w hodowli powinien mieć pierwszy kontakt z dźwiękami sprzętów domowych, różnymi podłożami czy też zabawkami. Brak takich bodźców oraz brak bliskości człowieka np. u szczeniąt odchowywanych w kojcach, może negatywnie wpłynąć na psychikę psa i jego zachowanie w dorosłym życiu.

Malucha z nowym środowiskiem zapoznawaj w formie zabawy. Na zabawki wybieraj przedmioty o różnych kształtach i powierzchniach: twarde (np. drewniane) i miękkie (gumowe, pluszowe, papierowe), duże i małe, wydającymi dźwięki, zabawki węchowe itp. Zabawki mogą też zwisać zawieszone np. na drzewie w ogrodzie. Chwal pieska sowicie za każde prawidłowe zachowanie. Nagradzaj pochwałą słowną, dotykiem, zabawką, smakołykiem. Nie zmuszaj malucha do niczego. Jeśli widzisz, że sytuacja w jakiej się znajduje przerasta go, przerwij naukę. Pozwól mu w naturalny dla niego sposób, zapoznać się i oswoić z daną sytuacją. Jeśli ma ochotę niech sam podejdzie do przedmiotu, nieznanego człowieka czy też zwierzęcia. Gdy widzisz, że nie jest jeszcze na to gotowy, pokaż mu to z daleka i za jakiś czas wróć znowu do tego samego wyzwania.

Zapoznaj go powoli z nowymi przedmiotami i dźwiękami np. przejeżdżający samochód, dzwonek do drzwi, pociąg, tramwaj, dźwięk rozkładającej parasolki, klaksonu, suszarki do włosów, miksera, odkurzacza, dzwonka w rowerze, upadających na podłogę kluczy, szelest foli, klaskanie, odgłosy różnych zwierząt, karetki na sygnale (można puścić je psu nawet z YT), kosiarki, motocykla oraz bawiących się, płaczących i krzyczących dzieci.

W okresie socjalizacji szczenię powinno chodzić po wielu różnych powierzchniach, takich jak np. trawa (również mokra), piasek, drewno, kafelki, dywan, śnieg, woda itp. Warto również zwrócić uwagę na to, że te powierzchnie mogą też mieć różne kształty, np. murki, schody (drewniane, betonowe, wyłożone terakotą), (w domu, na klatce schodowej, na mieście).

Zabieraj szczeniaczka wszędzie gdzie tylko możesz np. park, winda, boisko szkolne, przejście podziemne, domy znajomych, piwnica, las, łąka, autobus, stacja kolejowa, pociąg, plaża, plac zabaw, zatłoczone ulice, restauracje, sklepy itp.

Zapoznaj swojego pieska i jeśli to możliwe pozwól by pobawił się z różnymi osobami: dziećmi, mężczyznami, kobietami, osobami starszymi oraz niepełnosprawnymi (poruszającymi się na wózku, za pomocą kul), z osobami w kapturze, czape, w okularach, z parasolem, a także z osobami w kasku. Jeśli twóje szczenię urodziło się np. w okresie letnim i nie widuje osób z parasolem czy też w czapkach, możesz poprosić znajomego lub domownika, aby ubrał się w zimowy strój, wziął parasol czy też założył kask. Warto również, w miarę naszych możliwości, oprócz psów różnych ras, pokazać maluchowi też inne zwierzęta, np. kota, konia, rybki, żółwia, kozę czy też kurę.

Często wraz z innymi domownikami bierz maluszka na ręce, obracaj na grzbiet, dotykaj jego opuszek łap, pazurków, uszu, ogona, głowy i nagradzaj przy tym smakołykiem lub miłym słowem. Jak już piesek oswoi się z dotykiem, możesz przejść do oswajania maluszka z zabiegami pielęgnacyjnymi: obcinania pazurków, czesania, kąpania, czyszczenia uszu czy też zębów. Ucząc pieska takich zabiegów sprawisz, że bez problemu da sobie wytrzeć ubłocone łapki kiedy wrócicie ze spaceru, wyczesać sierść kiedy zajdzie taka potrzeba czy też zachowa spokój podczas wizyty u weterynarza.

Warto naszego pieska zapoznać z szybko poruszającymi się obiektami, np. samochody, rowery, deskorolki, rolki, motocykle, biegający ludzie, tramwaje, pociągi, karuzela itp.

Jazda samochodem, chodzenie po schodach (również ażurowych), wchodzenie do kartonowego pudła, bieganie za piłką, przechodzenie przejściem podziemnym czy też tunel dla piesków, zabawa kulą smakulą, pływanie, wskoczenie na duży kamień czy też podest, murek, taplanie się w kałuży, spacer w deszczu, nocą itd.

Jedzenie w różnych miejscach i z różnych przedmiotów jest bardzo ważne, ponieważ w razie wyjazdu na urlop piesek nie będzie się stresował zjedzeniem w obcym miejscu. Dlatego też od czasu do czsu podaj mu posiłek np. na klatce schodowej, na podwórku, w domu swoich znajomych, w samochodzie, na boisku, w łazience itp.

Szczenięta muszą nauczyć się właściwego zachowania podczas zabawy, dlatego też spraw by miał okazję pobawić się z różnymi zrównoważonymi psami dorosłymi oraz szczeniętami. Dzięki temu nie będzie potem na spacerach nerwowo reagował na każdego napotkanego psa. Największe możliwości do tego daje nam udział w psim przedszkolu.