Labrador Retriever - wzorzec FCI

WYGLĄD OGÓLNY

Pies mocnej budowy, zwarty; bardzo aktywny (nie może więc być ciężki ani zbyt masywny); głowa szeroka; klatka piersiowa dobrze rozwinięta, żebra dobrze wysklepione; lędźwie i kończyny tylne szerokie i mocne.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT

Łagodny, bardzo ruchliwy. Obdarzony świetnym węchem; wielki miłośnik wody. Łatwo dostosowuje się do otoczenia, oddany przyjaciel. Inteligentny, bystry i posłuszny, skłonny do zabawy. Usposobienie przyjazne, bez żadnych oznak agresji lub lękliwości.

GŁOWA

Mózgoczaszka:

• Czaszka: Obszerna. Wyraźnie zarysowana, bez wydatnych policzków.
• Stop: Zaznaczony.

Trzewioczaszka:

• Nos: Szeroki, nozdrza dobrze rozwinięte.
• Kufa: Mocna, nie klinowata.
• Szczęki/uzębienie: Szczęki średniej długości, mocne; zęby mocne, z doskona-łym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, tzn. siekacze górne przykrywają siekacze dolne, stykają sięściśle oraz są osadzone prostopadle do szczęk.
• Oczy: Średniej wielkości, wyrażające inteligencję i dobre usposobienie; brązowe lub orzechowe.
• Uszy: Nie duże, ani ciężkie, lekko przylegające, osadzone raczej z tyłu głowy.

GŁOWA: Mózgoczaszka: Czaszka: Obszerna. Wyraźnie zarysowana, bez wydatnych policzków. Stop: Zaznaczony. Trzewioczaszka: Nos: Szeroki, nozdrza dobrze rozwinięte. Kufa: Mocna, nie klinowata. Szczęki/uzębienie: Szczęki średniej długości, mocne; zęby mocne, z doskona-łym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, tzn. siekacze górne przykrywają siekacze dolne, stykają sięściśle oraz są osadzone prostopadle do szczęk. Oczy: Średniej wielkości, wyrażające inteligencję i dobre usposobienie; brązowe lub orzechowe. Uszy: Nie duże, ani ciężkie, lekko przylegające, osadzone raczej z tyłu głowy.

SZYJA:

Gładka, mocna i silna, osadzona w dobrze ustawionych łopatkach.

TUŁÓW:

Grzbiet: Górna linia pozioma. Lędźwie: Szerokie, krótkie i mocne. Klatka piersiowa: Szeroka i głęboka, z dobrze wysklepionymi żebrami – jej objętość nie ma być skutkiem nadwagi.

OGON:

Jest cechą charakterystyczną rasy. Bardzo gruby u nasady, stopniowo zwęża się ku końcowi, średniej długości, bez „pióra”, ale dobrze pokryty krótkim, grubym i gęstym włosem, dający wygląd „okrągłego” (w przekroju), opisywany jako „ogon wydry”. Może być noszony wesoło, ale nie powinien zawijać się nad grzbietem.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie: O mocnym kośćcu; widziane zarówno z przodu, jak i z boku proste od łokcia do podłoża. Łopatki: Długie i skośnie ustawione. Kończyny tylne: Zad dobrze rozwinięty, nie opadający w kierunku ogona. Stawy kolanowe: Dobrze kątowane. Stawy skokowe: Nisko osadzone. Krowia postawa niepożądana. Łapy: Okrągłe, zwarte; palce dobrze wysklepione, opuszki dobrze rozwinięte.

CHÓD:

Swobodny, z dobrym wykrokiem; kończyny poruszają się równolegle do osi ciała.

OKRYWA WŁOSOWA:

Włos: Jest cechą charakterystyczną. Krótki, gęsty, bez fali lub frędzli, w dotyku twardy; podszerstek odporny na niekorzystny wpływ pogody. Umaszczenie: Całkowicie czarne, żółte lub wątrobiane (czekoladowe). Kolor żółty obejmuje odcienie od jasnokremowego do rudego (jak u lisa). Dopuszczalna jest mała, biała plamka na przedpiersiu.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:

Powszechnie uważa się, że labrador wywodzi się z wybrzeży Grenlandii, gdzie rybacy korzystali z pomocy psów o zbliżonym wyglądzie przy połowach. Pies ten świetnie pracuje w wodzie, w czym pomaga mu nieprzemakalna sierść i wyjątkowy w kształcie ogon, przypominający ogon wydry. W porównaniu z innymi, labrador nie jest bardzo starą rasą; pierwszy klub powstał w roku 1916, a klub biszkoptowych labradorów – w 1925. Wcześniej psy te, sprowadzone w końcu XIX wieku przez płk. P.Hawkera i hrabiego Malmesbury, zasłynęły na próbach polowych. Pies o imieniu Malmesbury Tramp opisany był przez księżnę Howe jako „ojciec współczesnych labradorów”.

Źródło: www.zkwp.pl - Wzorzec FCI nr 122 /12.01.2011